حقیقتا دوستی میگفت اگر اینا بیان ادعای پیغمبری کنن من از اولین ایمان آورندگان خواهم بود.

منم با این جمله موافقم که این گروه شاهکار راک هستند.

خب آلبوم همایونمثنوی استاد شجریان و استاد منصور صارمی رو بشنوید خوبه .

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%DB%8C%D8%BA%D8%A7%D9%85_%D8%A7%D9%87%D9%84_%D8%AF%D9%84

مدتیه به این فکر میکنم نکنه عشق در روابط انسانی هم همون بلایی سرش اومده که سر آنالوگ و ریل و هورن و لامپ اومد…

کجا بودم ، آها آلبوم شجریان رو میگفتم ، این شعر با سنتور صارمی شنیدنی است:
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی
گره از کار فروبسته ما بگشایی
نظری کن که به جان آمدم از دلتنگی
گذری کن که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که بیایم چو به جان آیی تو
من به جان آمدم اینک تو چرا می‌نایی
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال
عاقبت چو سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب
به که بینم که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید
جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید
وین عجب‌تر که تو خود روی به کسی ننمایی
گفتی از لب بدهم کام عراقی روزی
وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی
بیا که بی تو به جان آمدم ز تنهایی
نماند صبر و مرا بیش از این شکیبایی
بیا که جان مرا بی تو نیست برگ حیات
بیا که چشم مرا بی تو نیست بینایی
ز بس که بر سر کوی تو ناله‌ها کردم
بسوخت بر من مسکین دل تماشایی

این آهنگ هایده رو بشنوید ، اینو به خاطر یک دوست خوب اینجا آوردم ، گاهی آدم خیلی دلش میخواد به خدا شکایت کنه چون آدمها کلا حد و اندازه شون جوری نیست بشه ازشون چیزی خواست.

ترانه سار: هدیه

آهنگساز: فرید زولاند

بگو یا رب چه بد گفتم چه بد کردم

که نزدت خویشتن را دیو و دد کردم

بگو یارب چه بد گفتم چه بد کردم

که نزدت خویشتن را دیو و دد کردم

به جز عشقی که دردش را

به من دادی به من یارب

چه بخشیدی که رد کردم

فقط در عاشقی یا رب

مدد گفتم شدم عاشق

تمنای مدد کردم

به حرفم کوش کن یارب

به دردم گوش کن یا رب

اگر بیهوده میگویم مرا

خاموش کن یا رب

شب مستی اگر یک توبه بشکستم

سحر تکرار توبه صد به صد کردم

به سیلابم کشاندی زیرو بم دیدم

تحمل در عذاب جزرو مد کردم

برایم آتش دوزخ فرستادی

برایت لاله ها را در سبد کردم

به حرفم گوش کن یارب

به دردم گوش کن یارب

اگر بیهوده میگویم مرا

خاموش کن یارب

گرفتی جامه فضل مرا از من

صبورانه کله را از نمد کردم

نشانم ده اگر یک مور آزردم

اگر یکدانه گندم را لگد کردم

مرا یارب نمیخواهی گناه هستو

اگر نفرین به این دنیای بد کردم

به حرفم گوش کن یارب

به دردم گوش کن یارب

به حرفم گوش کن یارب

به دردم گوش کن یارب

این روزها اونقدر از چپ و راست برام مشکل درست میشه که دیگه نمیدونم به کدومشون فکر کنم، گاهی همه لگدهای زندگی یکجا به دل آدم بسته میشه 😀

تو این شرایط  بهترین راه برای من شنیدن موسیقی است.

این آلبوم گیتار رو از سایت آهنگسرا اینترنتی خریدم تو خیلی از فروشگاه ها پرسیدم نداشتند، مرسی از آهنگ سرا.

قبلا این آلبوم رو میشنیدم اما سی دی اون خراب شده بود، گیتار اوتمار هست. آهنگ اول و دومش آدم رو به هپروت میبره …

این آلبوم رو شرکت مهر پویان نوا انتخابی زده و من دقیقا عین این آلبوم رو در خارج ندیدم.

آلبوم بداهه نوازی سنتور از فضل الله توکل. این آلبوم واقعا نوازشگر احساس آدمی است اونم در دستگاه دشتی.

http://www.mediafire.com/?o3zmzg1zdhksxbk

دیروز غروب اومده بودم بیرون باران و غروب هوا و عجب حالی داد زندگی،  من عاشق این جور غروبم ، بارون و باد و غروب  و … یاد گذشته افتادم

غروب بود و هوایی که بوی باران داشت
هنوز سایه ی خورشید بر زمین جان داشت

دلم به ماندنت ای مهرَبان! چه دلخوش بود
ولی دلِ تو از اینجا، خیالِ هجران داشت

من از نگاهِ تو بر جاده خوب فهمیدم،
دلت به دوریِ راهی غریب، ایمان داشت

جدایی من و تو در بهار بود، اما
فضای فاصله ها سردیِ زمستان داشت

اگر چه ساده در آغاز دل به هم بستیم
رسید قصه به جایی که سخت پایان داشت

این آلبوم و این آهنگ شنیدنیه خصوصا اگر فضایی که صدا پخش میشه مثل یک سالن بزرگ باشه. از دستش ندهید .

با تشکر از آقای صابر ابر کارگردان تئاتر “21 بار مردن در 30 روز” که حسن سلیقه ایشون تو انتخاب این آهنگ عالی بود.

این آهنگ در این تئاتر که الان در تماشاخانه ایران شهر نمایش داده میشه وسط اجرا پخش میشه.

خواننده محبوبی که تن صداش مثل لئونارد کوهن خیلی ها رو عاشق خودش کرده. آهنگ های زیر جزو پرطرفدارترین آهنگ های ایشون هست.

And You My Love
Looking for the Summer
That’s What They Always Say
The Road to Hell
Josephine
On the Beach
Blue Cafe

ایگلسیاس رو دوست دارم آهنگ هاش یه حس خوبی بهم میده و این آلبومش که منتخب کارهاش هست رو دارم گوش میدم.

فقط آهنگ های Hey یا Starry night نیستند که دوستشون دارم کلا همه کارهای این خواننده به دل میشینه.

ویکی پدیا فارسی:

خولیو ایگلسیاس (به اسپانیایی: Julio Iglesias) (زاده ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۳ در مادرید) خواننده، ترانه‌سرا و گیتاریست اسپانیایی بود. خاندان پدری وی از گالیسیا می باشند. تابه امروز آثار او بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه فروش داشته‌است.[۱] بر حسب اطلاعات ارائه شده از سوی شرکت موسیقی سونی، ایگلسیاس یکی از ده هنرمند پرفروش همهٔ زمان‌ها است.

او در دههٔ ۱۹۷۰ و ۸۰ میلادی به‌خاطر ساخت و اجرای بالادهای عاشقانه و به‌عنوان یک نماد نجیب و متشخص اسپانیایی به شهرت رسید و با استمرار تلاش‌های‌اش در عرصهٔ موسیقی محبوبیت‌اش را هم‌چنان تابه‌امروز حفظ کرده است. ایگلسیاس تاکنون در حدود ۵۰۰۰ اجرای زنده برگزار کرده‌است. او در سال ۱۹۸۷ برندهٔ جایزهٔ گرمی «بهترین اجرای لاتین پاپ» شده است.[۲] فرزندش انریکه ایگلسیاس از اواسط دههٔ ۹۰ میلادی وارد عرصهٔ خوانندگی شد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Julio_Iglesias

Early life

Iglesias was born in Madrid, the eldest son of Dr. Julio Iglesias Puga and María del Rosario de la Cueva y Perignat. Iglesias’ father’s family was from Galicia, and Iglesias’ mother an Andalusian.

In the 1960s, he studied law in Madrid and was a goalkeeper for one of Real Madrid‘s^[5] football teams. On September 22, 1963, he was involved in a car crash, resulting in an injury to his spinal cord.^[6] He said, “I had a car accident; [a] very, very strange car accident…I lost control of the car and rolled it, resulting in what they call ‘paraparexia,’ which is not paraplegia. It’s a compression in the [spinal] cord, in the sense of the neck…my spinal cord; and I was very, very ill for three years.” His doctors thought he would never walk again; indeed, his legs were left permanently weakened, and they continued to require therapy as of late October 2010. However, slowly, he began recovering his health. To develop and increase the dexterity of his hands, he began playing guitar.^[6] When he recovered from his accident, he resumed academic studies and traveled to the United Kingdom to study the English language, first in Ramsgate, then at Bell Educational Trust‘s Language School in Cambridge.

In 1971, he married Spanish Filipino^[7] journalist Isabel Preysler and had three children, Chabeli Iglesias, Julio Iglesias, Jr. and Enrique Iglesias. Their marriage was annulled in 1979. In 1981 his father, Julio Iglesias Puga, Sr, was kidnapped by Basque terrorists but found alive two weeks later, prompting Julio Iglesias to move his children to Miami, Florida.^[8]

On August 24, 2010, Julio Iglesias and Miranda Rijnsburger got married after a 20-year relationship. The religious ceremony was celebrated in the Parish of the Virgen del Carmen of Marbella, and was followed by a Mass of thanksgiving in the chapel on the property the couple owns in the same city.^[9] The couple has three sons and twin daughters: Miguel (born September 7, 1997), Rodrigo (born April 3, 1999), Victoria and Cristina (born May 1, 2001) and Guillermo (born May 5, 2007).^[10] After Iglesias was 60 years old, his 89 year old father produced more children: half-brother Jaime born May 18, 2004; and half sister Ruth born July 26, 2006. Julio’s half siblings were a product of Dr. Iglesias Puga’s second marriage, to Ronna Keitt.^[11]

Career

Julio Iglesias at the Eurovision Song Contest 1970 in Amsterdam

In 1968, he won the Benidorm International Song Festival, a songwriter’s event in Spain, with the song “La vida sigue igual” (meaning “Life Goes On The Same”) which was used in the film La vida sigue igual, about his own life. After his events he signed a deal with Discos Columbia, the Spanish branch of the Columbia Records company. He represented Spain in the 1970 Eurovision Song Contest, earning fourth place, after Northern Irish singer Dana and the Welsh singer Mary Hopkin. His entry was the song “Gwendolyne.” Shortly after he had a number one hit in many European countries with “Un Canto A Galicia.” That single sold 1 million copies in Germany. In 1975 he found success in the Italian market by recording a song exclusively in Italian called “Se mi lasci non vale” (“If You Leave Me, It Can’t Be”). Notable albums from this decade are A Flor de Piel (1974, with the European hit “Manuela”), “El Amor” (1975), and “Soy” (1978). He also sang in French. One of his popular songs is “Je n’ai pas changé”.

Following the annulment of his marriage to Preysler in 1979, he moved to Miami, Florida, in the United States and signed a deal with CBS International, and started singing in different languages such as English, French, Portuguese, German and other languages to his music. Iglesias released the album De Niña a Mujer (1981), dedicated to his daughter (that divided the cover photo with him), from it came the first English-language hit, a Spanish cover of “Begin the Beguine” which became number 1 in the United Kingdom, he also released a collection, Julio (1983). In 1984, he released 1100 Bel Air Place, the hit album which gave him publicity in the English-speaking entertainment industry. It sold four million albums in the United States, with the first single “To All the Girls I’ve Loved Before“, a duet with Willie Nelson, earning a fifth place spot in the Billboard Hot 100; it also featured “All of You”, with Diana Ross.

Julio Iglesias made a cameo appearance as himself on The Golden Girls as Sophia Petrillo‘s date on St. Valentine’s Day 1989. In 1984 he recorded the duets with Diana Ross and Willie Nelson previously mentioned. Iglesias won a Grammy Award for Best Latin Pop Album in the 1988 Grammy Awards for the album Un Hombre Solo (A Man Alone). He recorded a duet with Stevie Wonder on “My Love”, in his Non Stop album, a crossover success in 1988. In the 1990s, Iglesias returned to his original Spanish melody in Tango (1996), nominated for Best Latin Pop Album at the 1998 Grammy Awards, losing to the Romances album by Mexican singer, Luis Miguel.^[12] Also that year, his youngest son from his first marriage, Enrique Iglesias, also was nominated for the Vivir album.

Julio Iglesias went on to win the World Music Award for Tango in Monaco later that year where he was up against singer Luis Miguel and son Enrique for the second time. Julio performed two “Tangos” to the delight of the audience. In 1995, he appeared as a guest star in the videoclip of Thalía‘s song “Amandote”; she had starred in the video clip of Iglesias’s hit “Baila Morena”. Iglesias returned to the headlines in October 2003, when he went to Argentina and kissed show host Susana Giménez three times during a live telecast of her show.

In 2003, he released his album Divorcio (Divorce). In its first day of sales, Divorcio sold a record 350,000 albums in Spain, and reached the number 1 spot on the charts in Spain, Portugal, France, Italy, and Russia. In 2003 and 2004, he was featured on a ten month world tour; which took Iglesias, aided by the success his album Divorcio and toured from Europe and Asia to North America, South America and Africa. More than half the shows on the tour sold out within days of going on sale. In December 2004, his Dutch girlfriend Miranda Rijnsburger and Iglesias himself recorded a duet of the Christmas song “Silent Night“. The song, which was not officially released, also included a voice message from Iglesias, Rijnsburger and their 4 young children. The song was released online through the singer’s official website and a CD was included on their Christmas card as a holiday gift from the Iglesias family to their friends and fans around the world.

In 2008, Iglesias recorded another song as a gift to his fans. The family recorded “The Little Drummer Boy” in Spanish and English and included it in the family’s Christmas card. Iglesias also made investments in the Dominican Republic‘s eastern town of Punta Cana, a major tourist destination, where he spends most of the year when he is not on tour. Iglesias’s south Florida mansion on the exclusive private Indian Creek Island property was placed on the market in 2006 for a quoted $28 million, making it one of “Ten Most Expensive Homes in the South” in 2006 according to Forbes Magazine.^[13]

In September 2006, a new English album titled Romantic Classics was released. “I’ve chosen songs from the 1960s, 1970s and 1980s that I believe will come to be regarded as the new standards”, Iglesias stated in the album’s sleeve notes. The album features the hits “I Want to Know What Love Is”, “Careless Whisper”, and “Right Here Waiting”. Romantic Classics was Iglesias’s highest debut on the Billboard charts, entering at number 31 in the United States, 21 in Canada, 10 in Australia, and top spots across Europe and Asia. He returned to the studio to record songs in Filipino and Indonesian for his Asian releases of Romantic Classics which helped propel record sales in the Asian entertainment industry. Iglesias promoted Romantic Classics in 2006 and was seen all over the world on television shows. For example, in the United States, he appeared on Dancing With The Stars (where he sang his hit “I Want To Know What Love Is”), Good Morning America, The View, Fox and Friends, and Martha Stewart.

In 2008, Iglesias promoted his Romantic Classics album worldwide and in 2009-2010, he planned a world tour as a celebration of forty years in the music industry.^{[citation needed]} After his house in Indian Creek did not sell he razed his house to the ground in 2008 and said he planned to build another.^[14]

In 2010, Iglesias continued to travel around the world with his “Starry Night World Tour” to promote his 42 years of career. Julio Iglesias is currently learning Tunisian Sephardic cuisine for which he has developed an incredible passion, the Mloukhia being his best recipe. According to his close friend, Emilio Lopez, Julio is also learning Orthodox Judaism to become a rabbi in Los Angeles and teach French-speaking kids how to pray with a Latino twist.

Julio is frequently seen at the Tunisian restaurant in Paris called Douieb where he orders the Tunisian sandwich.

According to his official site, he has sold over 300 million albums worldwide as of 1 November 2010.

In March 2011, the artist launched a new studio album called Numero 1.

Iglesias’ performance of the song La Mer (“The Sea”) is featured in the soundtrack of the 2011 film Tinker, Tailor, Soldier, Spy. The performance comes from a live album, currently out-of-print, recorded live at the Olympia theater in Paris in 1976. At the beginning and the end of the recording, Iglesias introduces the song, and his backing musicians, in fluent French.

ای خدا این وصل را هجران مکن سرخوشان عشق را نالان مکن نیست در عالم زهجران تلخ تر هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک

شاخه‌های شسته ، باران خورده ، پاک

آسمان آبی و ابر سپید

برگ‌های سبز بید

عطر نرگس ، رقص باد

نغمه‌ی شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست

نرم نرمک می‌رسد اینک بهار

خوش بحال روزگار

خوش بحال چشمه‌ها و دشت‌ها

خوش بحال دانه‌ها و سبزه‌ها

خوش بحال غنچه‌های نیمه‌باز

خوش بحال دختر میخک که میخندد به ناز

خوش بحال جام لبریز از شراب

خوش بحال آفتاب

ای دل من گرچه در این روزگار

جامه‌ی رنگین نمی‌پوشی بکام

باده‌ی رنگین نمی‌بینی به جام

نقل وسبزه در میان سفره نیست

جامت از آن می که می‌باید تهی است؛

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ

هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ…

فریدون مشیری

یک آلبوم الکترونیک از شولز هست به نام Moondawn که پیشنهاد میکنم بشنویدش. اولین آهنگ این آلبوم از دقیقه 10 به بعد چه فضایی داره …

شولز کارهای واگنر رو دوست میداشت.

http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%88%D8%B3_%D8%B4%D9%88%D9%84%D8%AA%D8%B2

دهه ۱۹۷۰

در سال ۱۹۷۰، کلاوس شولتز که بعنوان نوازنده درامز بهمراه ادگار فروسه^*[۳] و کنراد شنیتزلر^*[۴] در گروه تنجرین دریم بود، پس از انتشار اولین آلبوم گروه با نام “الکترونیک مدیتیشن”^*[۵]، گروه را ترک کرد و بهمراه مانوئل گوتشنیگ ^*[۶] گروه اش را تمپل را تشکیل داد. اما او پس از انتشار اولین آلبوم، این گروه را نیز ترک کرد تا به صورت انفرادی به آهنگسازی بپردازد.

شولتز اولین آلبوم انفرادی خود را در سال ۱۹۷۲ تحت عنوان “ایرلیشت” ^*[۷] منتشر کرد. در این آلبوم او از ارگ و صدای ضبط و فیلتر شدهٔ یک ارکستر -به طوری که قابل تشخیص نیست- بهره جست. آلبوم بعدی او “سایبرگ” ^*[۸] نام داشت که بسیار شبیه اولین آلبوم اوست، ولی اینبار او از سینت سایزر ای ام اس سینتی آ^*[۹] نیز استفاده کرد.

آثار او از این مقطع بسیار پیشرو و متعالی شد. از مهمترین آلبومهای او میتوان به “سحرگاه ماه” ^*[۱۰] در سال ۱۹۷۶ (اولین آلبومی که در آن، شولتز از سینت سایزر موگ مدولار ^*[۱۱] استفاده کرد)، “سراب”^*[۱۲] در سال ۱۹۷۷ و “شن روان” ^*[۱۳] در سال ۱۹۷۹ (با همکاری آرتور براون ^*[۱۴] به عنوان خواننده در آهنگ “سایه های جهالت” ^*[۱۵]) اشاره کرد. او همچنین در سال ۱۹۷۶ به گروه آهنگساز و نوازنده پرکاشن ژاپنی، سومو یاماشتا ^*[۱۶] پیوست. (در این گروه نوازنده های دیگری نیز از جمله مایکل شرایو^*[۱۷]، استیو وین وود ^*[۱۸] و ال دی مئولا ^*[۱۹] حضور داشتند.)

در موسیقی شولتز، بیشتر از هر موسیقیدان الکترونیک دیگری در آن عصر، صداهای آلی شنیده میشود، حتی هنگامی که از سازهای غیر الکترونیکی استفاده میکند، مانند گیتار آکوستیک و صدای خواننده مرد در آلبوم “رقص سیاه” ^*[۲۰] و یا ویولن سل در آلبومهای “شن روان” و “ترنسفر” ^*[۲۱] در سال ۱۹۸۱. او صدای سینت سایزر مینی موگ ^*[۲۲] را در آهنگهای خود به گونه ای توسعه داد که به صدای گیتار الکتریک شبیه میشد، که این صدا به صدای تاثیر گذاری در اجراهای زنده و آلبومهای استودیویی او تبدیل شد. در سال ۱۹۷۸ آلبوم “X” را منتشر کرد (نام آلبوم بیانگر دهمین آلبوم او نیز هست)، آلبومی که به اشخاص مهمی ارجاع داده شده است. از جمله: فردریش نیچه، لودویک دوم باواریا و ویلهلم فریدمن باخ. در سال ۱۹۷۹ او نام مستعار ریچارد وانفرید را نیز برای خود برگزید که بیانگر علاقه او به موسیقیدان آلمانی ویلهلم ریچارد واگنر است.

دهه ۱۹۸۰

در این دهه او از سازهای آنالوگ دور شد و به ساز های دیجیتال روی آورد و کمتر از دهه قبل به تجربه گرایی پرداخت. گرچه نشانه های این تغییرات در آلبوم “این را حفر کن” ^*[۲۳] که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد به چشم میخورد، اما با انتشار آلبوم “ترنسفر” بود که در آهنگسازی او فراگیر شد. این آلبوم متکی بر تکنیک سیکوانسینگ ^*[۲۴] بود که نتیجه آن اوج گرفتنهای متناوب و پایان ناپذیر است. این سبک جدید در آلبوم “آودنتیتی” ^*[۲۵] به شکل متعالی خود شنیده میشود (بخصوص در دو آهنگ اول آلبوم). این روند در سال ۱۹۸۴ با آلبوم “بیم”^*[۲۶] که برای موسیقی متن فیلمی به همین نام، به کارگردانی جرالد کارگل ^*[۲۷] ساخته شد، ادامه یافت. در این آلبوم شولتز از صداهای خشن دوری ورزید و بر پایه سیکونسر ^*[۲۸]، صداهایی بیشتر شبیه صداهای آلی سالهای اولیه فعالیت خود، تولید کرد.

دهه ۱۹۹۰

در دهه ۱۹۹۰ کلاوس شولتز به سمپلینگ ^*[۲۹] روی آورد و از صداهای از پیش ضبط شده، همچون صدای “زار زدن زنانه” در آلبومهای استودیویی و همچنین اجراهای زنده خود استفاده کرد. در سال ۱۹۹۵ با بهره گیری از این تکنیک و با همکاری مانوئل گوتشینگ به عنوان نوازنده گیتار، آلبوم “در غم” ^*[۳۰] را منتشر کرد. در این دهه او تعداد زیادی از قطعات منتشر نشده استودیویی و زنده خود را بر روی چند مجموعه سی دی منتشر کرد.

دهه ۲۰۰۰

در این دهه شولتز بیشتر به ترکیب عناصر موسیقی جز، کلاسیک، ترنس و تکنو پرداخت. او همچنین به همراه لیزا جرارد به عنوان خواننده، یک آلبوم استودیویی و دو آلبوم اجرای زنده را منتشر کرد.